De eerste 2 weken

Hallo allemaal,

Het duurde even maar Celine en ik hebben een Dongel gekocht dus ALS het goed is zijn we nu gewoon weer bereikbaar voor iedereen, we zitten in Afrika dus het is altijd maar weer even afwachten ;-)!

We zijn alweer twee weken in Zambia en het is hier echt super leuk, we hebben allebei al heel veel meegemaakt dus hier een een leuk verhaaltje van onze eerste twee weken.

Zondag om 6 uur kwamen we aan op het busstation van Lusaka, hier keken we echt onze ogen uit! We kwamen rustig het terrein op rijden met de taxi en er kwamen opeens allemaal Zambianen naar onze toe om te vragen waar we heen moesten. Gelukkig reed de taxichauffeur gewoon rustig door naar de goede bus zodat we er geen last van zouden hebben. We waren de taxi nog niet uit of onze bagage werd al uit de taxi gehaald door 2 mannen, dus ik snel de auto uit en achter onze bagage aan. Celine ging de taxi betalen en kaartjes halen voor de bus. Toen we eenmaal in de bus zaten was het wachten, wachten en nog eens wachten, het echte Afrika. Na ong. 2 uur begon de bus met rijden maar bij de uitgang van het busstation stond hij weer stil. Nog een half uurtje gewacht en toen gingen we eindelijk weg!

Onderweg kregen we allebei onze 'Culture Shock', je ziet zo veel onderweg. Natuurlijk heeft iedereen wel eens foto's gezien van Afrika, maar als je het dan in het echt ziet is het toch wel apart. Het is wel echt leuk om met de bus te reizen want je leert zo veel van de cultuur en de Zambianen. Zo begonnen we met een preek van een pastoor ofzo en tijdens het wachten in de bus kwamen er allemaal verkopers langs om eten, riemen, telefoonhoesjes en doeken te verkopen.

Na ongeveer anderhalf uur stopte de bus, wij dachten dat het misschien een bushalte was maar het bleek een plaspauze te zijn. Dus opeens zagen we allemaal vrouwen met hun rokken omhoog de stuiken in duiken, het was echt super grappig om te zien.
Na ong. 3 uur rijden stopte we in een dorpje waar veel vis verkocht werd, langs de weg stonden allemaal kraampjes met gedroogde vissen. Het zag er niet echt smakelijk uit maar echt heel veel mensen kochten het om op te eten in de bus.
Na ongeveer 6 uur rijden kwamen we aan in Katete, de bus stopte bij het ziekenhuis maar voordat we achter uit de bus waren reed de bus alweer verder. We konden bij het dorpje zelf gelukkig wel de bus uit dus moesten weer een taxi terug nemen naar het ziekenhuis.
De busreis was dus een hele ervaring, maar wel echt super leuk!!

Maandag begonnen we met onze stage in het ziekenhuis. Eerst kregen we een uitgebreide rondleiding door het hele ziekenhuis en werden aan iedereen voorgesteld. Iedereen in het ziekenhuis is heel vriendelijk en willen je overval mee helpen en vragen beantwoorden dus dat was erg leuk om te zien/horen.
Voor school moeten we een klein project doen, wij gaan ons vooral richten op ondervoeding van kinderen in het Saint Francis Hospital, dus het leek ons verstandig om de eerste paar weken hier rond te kijken. Het is allemaal erg heftig wat we deze week al mee hebben gemaakt. Eigenlijk hebben alle kinderen die binnen komen op de afdeling Malaria, TBC, bronchitis of ondervoeding. Meteen op onze eerste dag was er al een kindje overleden, de moeder stond buiten te schreeuwen waarom. Na een tijdje kwam de moeder weer binnen, bond het overleden kindje weer op haar rug en vertrok. Dit vond ik echt verschrikkelijk om te zien, elke keer als ik nu een kindje op de rug van iemand zie zitten denk ik: 'Zal die nog leven, of niet?'
Verder hebben we gehoord van de artsen dat als er 2 kindjes op een dag overlijden het een goede dag is, zo ziek worden kinderen hier binnen gebracht en zo 'normaal' is het als er kinderen overlijden.

Woensdag hadden Celine en ik allebei een heftige dag, er werd op het zelfde moment 2 kinderen gereanimeerd en ze haalden het allebei niet. Zelf zag ik het alleen maar gebeuren, maar Celine moest wel echt helpen bij het reanimeren, erg heftig dus!
Later die middag was ik bij een jongetje een bloedsuiker aan het meten toen de arts tegen me zei dat er een beademingsmasker gehaald moest worden omdat het jongetje weg viel. Dus vol goede moed beademen en de maag leeg zuigen maar ook dit allemaal mocht niet meer baten, het jongetje van ong. 7 overleed.

We beleven hier natuurlijk niet alleen maar hele vervelende dingen. Zo hebben we tot nu toe nog bijna elke middag lekker vrij gehad om te genieten van de omgeving. Zaterdag zijn we naar Chipata geweest, dit is de 'grote' stad naast Katete. We hadden met een groepje afgesproken zodat we niet alleen hoefde te gaan. We hebben hier boodschappen gedaan in de Spar, want we waren wel toe aan lekkere dingen zoals chips en koekjes. Het eten in het ziekenhuis begint nu wel een beetje te wennen maar echt super lekker is het niet. Hierna zijn we naar een hotel gegaan in Chipata, dit hotel is pas sinds 22 februari open dus het zag er echt super goed en luxe uit. Hier hebben we heerlijk gegeten voor wel ong. 12 euro. Heel apart dat het allemaal zo goedkoop is hier!

Zondag hebben we voor het eerst uitgeslapen, we waren namelijk wel om half 10 wakker. We slapen namelijk in een soort studentenhuis (als het goed is maar voor 2 weken, daarna krijgen we ons eigen huisje) en elke ochtend begint rond 6 uur het lawaai van alle studenten. Ze snappen hier niet hoe ze een deur zachtjes dicht moeten doen, elke ochtend hoor je namelijk alleen maar dicht geslagen deuren en geschreeuw op de gang. Rond half 11 zijn we met 3 Amerikanen een stuk gaan wandelen. Er was ons verteld dat er een soort van waterval was wat echt super mooi is om te zien. Dus we hadden ong. anderhalf uur gelopen toen we een slootje zagen met stenen waar je overheen kon lopen. Het was niet echt een waterval dus zijn we nog een stuk verder gelopen. We zijn echt door mais landen gelopen, stukken met heel hoog gras en kwamen onderweg zelfs banenbomen en veldjes met zonnebloemen tegen. Toen we nog verder de 'bush bush' in gingen kwamen we bij een dorpje met allemaal typisch Afrikaanse hutjes. Celine vroeg of ze een foto mocht maken aan een paar kindjes en opeens kwamen overal kinderen vandaan. Het zijn echt super schattige foto's geworden.

Nu ik eindelijk een berichtje kan plaatsen zijn we alweer een week verder.
Deze week hebben we veel gewerkt in het ziekenhuis, we hebben weer veel geleerd. Zo vroegen ze of we infuusjes wilde prikken bij de kinderen, medicatie geven, reanimeren en controles uitvoeren. Ik heb het tot nu toe nog niet aangedurfd om infuus te prikken maar heb nog 7 weken om het te leren ;-)!

Van het weekend hebben we nog geen plannen, er zijn dit weekend veel mensen op safari maar omdat Celine en ik dat graag willen bewaren voor na onze stage blijven we dit weekend gewoon lekker 'thuis'.

Al met al heb ik het hier echt super erg naar me zin, ik leer heel veel en geniet van alle leuke dingen hier!!

(Als iemand het leuk vind om een keertje te bellen of een smsje te sturen kan dat natuurlijk, ik heb een Zambiaanse simkaart gekocht dus als ik gebeld word of smsjes ontvang kost het mij niks! Een tip voor jullie, bel via www.belbob.nl of www.goedkoopbellen.nl dit scheelt voor jullie erg veel geld! Mijn Zambiaanse nummer is : +26962150350)

Heel veel liefs vanuit Zambia